Alzheimer-forum opiekunów

Bardzo mi przykro, że Was jeszcze dodatkowo przygnębiłam. Napisałam po prostu moje pierwsze uczucia po przeczytaniu tego forum. Byłam przerażona i zaszokowana, przepraszam. Niemniej lektura tego forum mi już bardzo dużo przyniosła. "Knowledge is a power", zawsze wolę wiedzieć, choćby ta wi...

To forum mnie przeraża. Widzę tu dużo cierpienia. Cierpienie osób chorych czy umierających (na ich cierpienia pomoże lekarz i ten (kto dokładnie?), co udzieli pociechy duchowej i cierpienie opiekunów, przemęczonych, bezsilnych, samotnych w ich ciężkim zadaniu, na skraju wyczerpania nerwowego. Nie ta...

Napisałam do Pani Profesor dr Ewy kuczyńskiej z WSH w Lesznie z pytaniem, co wiadomo o Szkołach starości i Szkole właściwej /prawidłowej (?) śmierci wg projektu Komeńskiego. W końcu to już 300 lat minęło a nadal się nie zetknęłam z podobną ideą. Czy Komeński zakreślił choć w punktach, co takie szkol...

Znalazłam: Zofia Szarota – Wartości służące pomyślnemu starzeniu się
(na http://www.utw.up.krakow.pl/pliki/lectorium/wyklad2.pdf" target="newWin ).

Notuję. Dla tych z Alzheimerem to pewnie już po ptakach, ale w końcu każdemu z nas może się to kiedyś przydać.

A musi pamiętać? Moja mama też pod koniec mnie z siostrą myliła, też nawet do mnie się zwróciła "proszę pana" – ale nic nam to nie przeszkadzało. Na starość się wiele rzeczy zapomina, a tu już człowiek na wylocie więc odrzuca prawie wszystko. Dla niej jej rola społeczna na to życie już się...

Przerażona historiami opowiadanymi na forum, zaczęłam szukać w internecie i odkryłam J.A. Komeńskiego (1592—1670). Czech, pedagog, uważał, że człowiek uczy się czy rozwija całe życie i nalegał na powszechne wszechstronne kształcenie każdego. Podzielił życie ludzkie na 7 okresów i dla każdego z nich ...

Mama zapomina. Wszyscy zapominamy. Rzeczy już niepotrzebne. Wyrzucamy niepotrzebny już balast z pamięci. Zapomniałam, jak się bawiłam w piaskownicy, zapomniałam szkolne koleżanki, które jeśli jeszcze żyją, to dawno zmieniły się w stare pudła (jak i ja). Nie rozwiążę już zadania z trygonometrii ani r...

Wow! Trafna podpowiedź! Muszę się zastanowić... Do czego ja bym uciekała, gdybym była na ich miejscu? Jestem w rodzinie, jest ktoś, kto się zajmie realem, ugotuje, nakarmi a nawet w razie czego podetrze. I NIE MAM innego miejsca, NIE MA DOKĄD uciekać. Starych nikt nie potrzebuje, nie przygarnie i ni...

Ja po moim udarze mózgu też (podobno) mówiłam bardzo niewyraźnie, bełkotałam. Wg opinii znajomych, sama tego nie zauważałam. Na szczęście się cofnęło. Niemniej odtąd mam małe dziury w pamięci: to zapominam po co wstałam, to brak jakiegoś słowa... I to już chyba nieodwracalne, a może być tylko gorzej...

W ucieczkach jest coś wspólnego. Nikt nie ucieka z miłego wygodnego miejsca, które uważa za swoje. Albo "jest mi źle" i może tu chodzić o klimat psychiczny, albo "czegoś mi brak" i szukam, gdzie to mogę dostać. Z tego powodu i ja uciekłam z Polski (wybrałam emigrację), mimo że ek...