problemy z chodzeniem czy to normalne?

[gosiazul]

Witam

Opiekuję sie chorą teściową i w związku z tym, że choroba spadla na nas jak "grom z jasnego nieba" i postępuje w zastraszającym tempie często szukam pomocy na tym forum, ale dopiero teraz zdecydowałam się na czynne uczestniczenie, razem z mężem uczylismy się w praktyce z czym wiąże się ta choroba i w pewnym sensie na każdy etap byliśmy przygotowani, choroba postępowała bardzo szybko dowiedzieliśmy się o niej w styczniu 2015 roku kiedy jeszcze teściowa była osobą zupełnie sprawną i fizycznie i umysłowo, leczyliśmy ją na depresję bo nie podobały nam się niektóre jej zachowania i od momentu diagnozy do dnia dzisiejszego stan posunął się na tyle że mama nie je sama, nie jesteśmy w stanie się z nią porozumieć, czynności fizjologiczne sprawiają jej ogrmony problem po prostu nie rozumie po co ją prowadzę do łazienki, przeszliśmy już też wszystkie etapy opieki przez ten czas, na początku próbowaliśmy sami, później zatrudniliśmy opiekunkę na kilka godzin, potem na cały dzień, potem całodobowo i w końcu podjęliśmy decyzję o umieszczeniu mamy w prywatnym domu opieki w którym ma fachową pomoc. To już wszystko za nami. Ale wracając do meritum - masę rzeczy które dzieją się z człowiekiem przy tej chorobie jest opisanych ale wiadomo każdy przypadek jest inny, ostatnio niepokoi mnie jedna rzecz. Mama pomimo bardzo dobrych wyników badań, ma ogromne problemy z chodzeniem tzn raz jest ok i panie które się nią opiekują mówią że sama chodzi a nieraz głównie jak widzi nas (przynajmniej tak nam się wydaje) robi się tragicznie, plączą jej się nogi , kiwa się na boki, wygląda jakby nie miała siły się podnieść ani chodzić, nie wiemy czy robi to specjalnie czy to faktycznie efekt choroby, do tego jest coraz bardziej przygarbiona i przekrzywiona, tak jakby robiły jej się przykurcze - czy ktoś może mi ze swojego doświadczenia poradzić i podpowiedzieć co mnie czeka, i czy to jest efekt choroby?

[wigi]

Witaj,
Jakie leki bierze Mama?
Coś za szybko ta choroba postępuje...
Czy w tym ośrodku, w którym przebywa jest rehabilitowana fizycznie?
Mama z całą pewnością nie robi tego celowo. Wygląda na to, że takie zachowanie jest skutkiem braku właściwej opieki w tym ośrodku. Przykurcze to raczej ewidentny efekt zaniedbań.
A co na to neurolog? Proponuję skonsultować Mamę z neurologiem specjalistą ch. Alzheimera i chorób otępiennych.

[gosiazul]

dziękuję za odpowiedź, według mnie choroba również postępuje w przrażającym tempie, w końcu to tylko rok i 8 miesięcy, od początku ma przepisany Evertas (plastry) i w sumie tylko to. I faktycznie muszę bardziej zwrócić uwagę na rehabilitację w ośrodku, jest tam dopiero 3 tydzień, jak była w domu bywało różne miała dni kiedy było wszystko w porządku a bywały dni kiedy nie podnosiła się z łóżka i nie miała siły chodzić. Lekarz który ją prowadzi twierdzi, że może to być efekt choroby, za każdym razem twierdzi że każdy przypadek jest inny, oczywiście poleciła zrobić wszystkie badania eliminujące odwodnienie i niedozywienie, które wyszły bardzo dobrze (za wyjątkiem neurologa)

[Tomek]

Może to być także np. efekt leków, które są stosowane bez Waszej wiedzy a mają na celu spacyfikowanie/uspokojenie mamy.
Generalnie widać, że występuje tendencja do pogłębiania się parkinsonizmu (nie mylić z chorobą Parkinsona) ale może to być pogłębione przez leki uspokajające, przeciwpsychotyczne, które hamują działanie dopaminy.

[dorisnurek]

Witaj
jestem tutaj nowa, ale wszystko to już przerabiałam ostatnio wpadła m w ręce książka polskiej autorki, Glorii Hide "Usypiając ojca". Historia oparta na faktach o córce opiekującej się ojcem. Czyta się jednym tchem, ale trzeba mieć mocne nerwy. Myślę, że bardzo Ci może pomóc zarówno w pokonywaniu trudności jak i w pogodzeniu się z samą sobą. Niestety, na razie jest tylko w jednej księgarni internetowej. Jeśli będziesz zainteresowana, to daj znać, bo nie chcę tutaj uskuteczniać reklamy. w każdym razie książka ta zrobiła na mnie ogromne wrażenie. I jest tam o kłopotach w chodzeniu - tak, to objaw neurologiczny, często pomijany przez lekarzy a jest jednym z sygnałów choroby Alzheimera.
Pozdrawiam
Doris

[Krystyna]

Gosia, nie wiem w jakim wieku jest Twoja teściowa, ale opisane problemy z chodzeniem są podobne do problemów mojej chorej córki. Wprawdzie córka jest ciągle bardzo młoda ( 36 lat), zachorowała na wczesną rodzinną postać alzheimera, to problemy z chodzeniem i takimi przekrzywieniami postawy były dokładnie takie same , jak opisałaś.
Przekrzywiała się na jedną stronę w bok , albo do przodu. Na spacerze, po chwili nogi robiły się drewniane, odmawiały posłuszeństwa. Często upadała. Nie przyjmowała wtedy innych leków oprócz exelonu w plastrach.
Szybko przestała chodzić zupełnie. Wyniki badań krwi i moczu ma ciągle bardzo dobre. Leży bezwładnie i tylko dzięki rehabilitacji nie ma ani przykurczów ani odleżyn.