Co robić - gdy już jest po wszystkim

[sqra1975]

Ciągle zauważam w swoim zachowaniu, odczuwaniu i myśleniu zmiany, chyba każdy kto przeszedł ten "kawałek życia" z chorym na Alzheimera - tak ma, np. wydaje mi się że mam tak duuuuużo teraz czasu na wszystko, oglądam film 15 min i idę do pokoju gdzie był chory, zaczynam pracę a po 30 min automatycznie przerywam, budzę się o 24, 3 i 6tej nad ranem i patrzę w to miejsce gdzie stało łóżko, robię rano standardowo dwie herbaty itp - te zachowania jeszcze długo pewnie u mnie będą aż samo życie je zaleczy. Zmiany w odczuwaniu? - nie wydaje mi się, aby to było coś złego, przeciwnie większa wrażliwość, wrażliwość na Egoizm, Ignorancję itp. - to raczej pozytywne zmiany, które można by jeszcze bardziej rozwijać, czy tu zaraz potrzebny jest psycholog?, raczej stabilizacja, więc mam inną propozycję: nie lepiej "po wszystkim" po prostu pójść do szkoły, zrobić odpowiedni dyplom, znaleźć pracę, i dalej pracować przy chorych - w moim przypadku na Alzheimera - Jeśli ktoś wie i zna takie miejsca, gdzie później można pracować i szkoły aby się jeszcze poduczyć - to proszę o adresy tych miejsc, o raz o swoje własne doświadczenia, jak wrócić do zwykłego życia.

[rafal]

- Jeśli ktoś wie i zna takie miejsca, gdzie później można pracować i szkoły aby się jeszcze poduczyć - to proszę o adresy tych miejsc, o raz o swoje własne doświadczenia, jak wrócić do zwykłego życia.

Nie podejmuj decyzji pod wpływem emocji. Czas leczy rany.

[gabkka]

Witam, niedawno dopiero przedstawiałam się na forum.
W czwartek trzymając mnie za rękę odszedł mój Tata, dziś go pochowaliśmy.
Ostatnie tygodnie to był jeden wielki stres-teraz czekam -czy "wybuchnę", czy wszystko we mnie powoli się uspokoi.
Od momentu kiedy Tata nie wstał z łóżka do jego odejścia minęło 2 tygodnie.
Najpierw był szpital, potem parę dni w domu na wypożyczonym łóżku rehabilitacyjnym,potem znowu szpital-ponieważ przestał zupełnie jeść -nawet płynne...
Miałam ten zaszczyt,że trzymając Go za rękę -jak mówi moja przyjaciólka pisarka-kiedy przestał oddychać- dotknęłam na chwilę przedsionka Nieba.
To uczucie, którego wtedy doznałam,pomogło mi dziś przetrwać pogrzeb i pewnie niejeden raz pomoże mi w życiu.

[Tomek]

Życzę Tobie Gabrielo spokoju.
Z czasem mam nadzieję, że będziesz pamiętać więcej rzeczy sprzed choroby Taty niż z okresu opieki.

[Kama]

Dzisiaj zmarł mój mąż po okropnych cierpieniach , jestem jak porażona , głowa boli mnie okropnie a byłam przy jego odchodzeniu , Najpierw miał zakażeni8e dróg moczowych a od kilku dni zapalenie płuc i był tak słaby że przegrał tę bitwę. jestem jak ogłuszona ale dobrze że mam sporo pracy którą muszę wykonać, zająć się wszystkimi sprawami formalnymi a jak już uspokoi się to to czeka mnie przywyknięcie bez męża po 40 latach. Przykre.

[wigi]

Przyjmij wyrazy współczucia. Bardzo mi przykro, Kama...
Pamiętaj, nic na siłę. Daj sobie czas na przeżycie żałoby i przestawienie się na inne życie...

[nicoll31]

Kama wyrazy współczucia. Niestety bliscy odchodzą....mój Tato umarł w zeszłym roku. Przeżyli z Mamą 49 lat wspólnie. To naprawdę dramatyczne przeżycie zwłaszcza że opiekowałaś się tyle lat tak chorą bliską osobą. Trzymaj się kochana!!!

[tanganika]

Kama - przytulam Ciebie cieplutko i witam w gronie samotnych opiekunow. Moja mama zmarla w maju. Po pogrzebie zloz wniosek do sanatorium. Trzymaj sie. Przyjmij wyrazy wspolczucia...

[Tomek]

Już tyle lat minęło, że coraz więcej nas tutaj po tej drugiej stronie.
Wyrazy współczucia. Póki co możesz próbować powstrzymać się od wspominania żeby się nie męczyć tym.

[Kama]

Dziękuję Wam Kochani za wyrazy współczucia, przytulenie i dotychczasową pomoc i mądre rady , wiele mi pomogły. Jestem jak zamrożona lub porażona a przede mną jeszcze kilka spraw do załatwienia w urzędach ale dam radę bo muszę. Jeszcze raz dziękuję.