Z powodu braku wykładziny w pokoju moja ciocia się poślizgnęła na drewnianej klepce i złamała szyjkę kości udowej i od tego zaczął się jej Alzheimer. To tak na marginesie. U mnie też podłoga jest śliska. Nie wiem co byłoby lepsze. W domu nie mam gazu, od tamtej pory wyłączam kuchnię z prądu. Mama do kuchni nie wchodzi. "Rozrabianie" polega na przykład na tym, że idzie do łazienki i wchodzi do wanny, zalewa prysznicem całą łazienkę, bo się "kąpie". Zastałam ją dwa razy gdy leżała w wannie i nie mogła wyjść, przypominała mi żywego karpia w wannie bez wody. Innym razem leżała w łazience na podłodze. Spada też z łóżka. Leży na samym brzegu i spada. Rozłożyłam łóżko, czyli kanapę, ulożyłam poduszki bliżej ściany, to ona niedługo potem leży na brzegu bez poduszki, a gdy wróciłam ze sklepu, to kanapę złożyła i znowu wisiała na brzegu. Sami wiecie, że tacy chorzy są przebiegli i sprytni i zawsze coś wykombinują. Moja mama zanim zachorowała była nadzwyczaj spokojną osobą, nigdy nie chciała nikomu sprawiać kłopotu. Zawsze cicha, skromna i pełna pokory wobec życia i bliźnich. Teraz zachowuje się tak, jakby chciała sobie "odbić" za te minione lata. No i tragedią jest to, że nie chce ani jeść ani pić. Każdy posiłek to jest gehenna.
Problemem dla mnie jest także i to, że żeby wypożyczyć specjalne łóżko, załatwić opiekunki etc. trzeba to wszystko iść i załatwić gdzie trzeba, a to oznacza zostawianie mamy samej w domu. Ciocia np z takiego łóżka się wydostawała i raz poszła z pokoju i przewróciła się na schodach (w ZOL-u) i wylądowała w szpitalu z rozciętą głową, chirurg szył ranę, i ze wstrząśnieniem mózgu. Od tamtej pory ciocię przywiązywali w łóżku
ale nie bylo innego sposobu, bo stale bokiem jakoś się przeciskała przez barierkę i wychodziła.....